Henüz 4 aylıkken babamı ve annemi kaybettim. Babam Mobutu’nun ”Zaire’in şimdiki Kongo Demokrat Başkanı”nın özel pilotuydu ve annem de hostesti, ikisi de aynı uçakta çalışıyordu ve sabote edilen bir kazada öldüler.

Paris Sorbonne Panteon I’de psikoloji öğrencisiydim, yüksek lisansımdan sonra doktoram için işyerinde veya madende çalışmaya zorlanan çocukların psikolojisi hakkında yazmak istedim.

Daha sonra KOLTAN adlı madeni keşfettim ve dünya rezervinin %80’inin sadece Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nin’ doğusunda olduğunu öğrendim.  Bilgi almak için oraya taşındım. 5.4 milyon çocuğun öldüğünü ve 2 milyon kadının tecavüze uğradığını keşfettim.

İturi bölgesinde 3 hafta kalmam kolay olmadı çünkü beni kolayca öldürebilirler, bu bölgede gizlice rehberlik yapan 16 yaşında bir çocukla (Paul) tanıştım. Yolculuğumun sonunda Paul’e, orada ne gördüğümü tüm dünyaya anlatacağıma söz verdim.

Kongo’nun başkenti Kinshasa’ya döndüğümde, muhalefet Medias’la sesimi yükseltmeye başladım ve canlı bir programda “Vahşi Asker” adlı bir şarkı çaldıktan sonra tutuklandım ve herhangi bir hukukî yardım olmaksızın, sadece yargıç ve hakim ile 10 yıl hapis cezası verdiler.  Orada 9 gün kaldım. Hayatta kalmak ya da ölmek arasında bir seçim yapmak zorundayım, bu yüzden kaçtım.

Kinshasa – Paris direkt uçuş bulamadım. İstanbul aktarmalı olan uçuşta, Shengen bölgesinde beklendiğimi öğrendim.  Ben de İstanbul’da kalmaya karar verdim.  Bu yüzden Paul’e verdiğim sözü tuttuğum için burada mülteciyim.